ΕΞΟΜΟΙΩΣΗ

ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΊΔΗ      ΠΕ 10

Τρία χρόνια πέρασαν, παρέα με ομοίους

να κάνουμε μαθήματα, να μοιάσουμε εξομοίους.

Τρεις μέρες πηγαιμός, απόγευμα την ώρα

τη γνώση για να πάρουμε, ανελλιπώς στο τώρα.

Ένα τσιγάρο στη αρχή το μάθημα ν΄ αρχίσει

καφές από το διάδρομο στην τάξη να μυρίσει.

Πολλές ημέρες στη αρχή η πόρτα μας χτυπούσε

ποιος ήταν πίσω τελικά; … Ο Νάκης που αργούσε.

Η Σόφη η μοντέρνα μας, για διακοπές μιλούσε

γιορτές, αργίες, Κυριακές για εκδρομές κινούσε.

 Κωστίκας είναι στ΄ όνομα, μα βλάχος στην ουσία

στις εκλογές ψηφίστηκε, θέλει την προεδρία.

Ο Νίκος ο Τσολάκης μας, πολλά έχει τραβήξει

ήρθε η ώρα κι η στιγμή την νύφη να ζητήξει. 

Εκείνος που δεν κράταγε ποτέ του σημειώσεις

ήταν ο Νίκος ο καλός, χωρίς να ΄χει κυρώσεις.

Οι δυο ψηλές της τάξης μας η Φούλη και η Άντα

στα Γιαννιτσά γυρίζανε με ψώνια μες στην τσάντα.

Κι από την Αλεξάνδρεια ερχόταν το θηρίο

τους χάρτες κρέμαγε ψηλά, χωρίς να ΄χει θρανίο.

Ο στρατηγός δεν άνοιγε το στόμα να μιλήσει

στο διάλειμμα τα πέταγε για να μας ξεκαρδίσει.

Οι τρεις οι Κουφαλιώτισσες που μείνανε οι δύο

τον Αχιλλέα θέλανε να ΄ρθουνε στο σχολείο.

Στις εργασίες μας αρίστευσε, πρώτη ήρθε πάλι

την Ευδοξία σας μιλώ, ψηλά ΄χει το κεφάλι.

Που ΄ναι η Άφρω ρε παιδιά; Κάποιος μας ρωτούσε

σπίτι ήταν μια φορά, γιατί γεννοβολούσε.

Αγγέλλα είναι στ΄ όνομα, ψηλή σαν κυπαρίσσι

αν της μιλήσεις τελικά, αυτή θα σ΄ απαντήσει!

Να κι ο Σπύρος του γραφείου, για έρευνες μιλούσε

και με την ευγλωττία του , μας χρονοτριβούσε.

Ο Βάγγος ο λεβέντης μας, είναι πρωτευουσιάνος

και τρία χρόνια συναπτά, δε φάνηκε ρ....φιάνος

Ο Γιάννης ο ψηλόλιγνος γι΄ αμάξια μας μιλούσε

καινούργιο πήρε τελικά,  και πλέον δε μασούσε.

Η Αγγλίδα στον Ευάγγελο του έβαλε  δεκάρι

σίγουρα θα έλεγε, τι ωραίο παλικάρι; 

Η Φούλη φέτος άφησε το διευθυντηλίκι

στο μάθημα δεν έκανε ποτέ της αραλίκι. 

Γαμπρός από την Φλώρινα γυαλάκια που φορούσε

χρυσός μας βγήκε τι να πω και δεν κατηγορούσε.

Η Χρύσα ερχότανε συχνά μαζί με τα παιδιά της

παιδούλα είναι και αυτή , με κότσο τα μαλλιά της.

Ο Σπύρος πάντα έλεγε ορθές παρατηρήσεις

στο μάθημά μας  πρόσεχε, είχε και απαιτήσεις.

Η Φρόσω που εμάζευε βαθμούς με το τσουβάλι

μυαλό θα ΄χει μπόλικο μέσα στο κεφάλι.

Του Κοσμά δεν του ΄φτανε να γίνει εξομοίος

για εξετάσεις διάβαζε, τον ένοιαζε κυρίως. 

Η Φωτεινή είναι ποίημα χωρίς τις καταλήξεις

γιατί αν βάλεις και αυτές, τότε  θα προγκήξεις.

Η Μαρία και ο Πάνος μας, ταιριαστό ζευγάρι

έρχονταν στο τμήμα μας, δίνοντας έξτρα χάρη.

Ο Παναγιώτης αποδείχθηκε παιδί ρομαντικό,

έγραψε για τον καθένα μας το λόγο τον καλό.

Χάρη σ΄ αυτόν θα έχουμε κάτι να θυμόμαστε

για την τριετία που επιμορφωνόμαστε…   

Μεγάλοι άνθρωποι είμαστε με άσπρα τα μαλλιά μας

κι αφήσαμε ξοπίσω μας τα ίδια τα παιδιά μας.

Παρέα όλοι κάναμε, φιλίες που κρατάνε

στο πέρασμα των χρόνων μας, που όλο και πετάνε.

Δεν ξέρω αν θα ψάξουμε τις μέρες που περνούμε

μα έχει ο καιρός γυρίσματα και θα ξαναβρεθούμε.

Θέλουμε να ευχαριστήσουμε το μούσια τον Διονύση

το μάθημα επρόσεχε  στην ώρα του ν΄ αρχίσει.

Ευγενικός και πρόσχαρος μας φέρθηκε εντάξει

κι ήμασταν όλοι  μια χαρά, στην ώρα μας στην τάξη.